Труды VII Республиканской научно-практической online-конференции «Образование XXI века: проблемы, тенденции и перспективы» бесплатное чтение

ҚАҚТЫҒЫС КЕЗІНДЕГІ ПСИХОЛОГИЯЛЫҚ ҚОРҒАНУДЫҢ ҚҰРЫЛЫМДЫҚ ЕРЕКШЕЛІКТЕРІ

(М.Х.Дулати атындағы Тараз университеті)

Аннотация: Мақалада тұлғаның жағымсыз тәжірибелерінен, ішкі конфликтілерінен, қорқынышынан қорғанудың ерекшеліктері қарастырылады. Адам психикасының стресске, жағымсыз эмоцияларға қарсы тұруға бағытталған механизмдер жиынтығы сипатталады. Тұлғаның эмоцияларын, ойларын және мінез-құлқын реттеуге көмектесетін тетіктер талданады.

Түйін сөздер: психологиялық қорғану, проекция, рационализация, репрессия, интеллектуализация, стресс.

Аннотация: В статье рассматриваются особенности защиты личности от негативных переживаний, внутренних конфликтов, страхов. Характеризуется совокупность механизмов психики человека, направленных на противодействие стрессам, негативным эмоциям. Анализируются механизмы, которые помогают регулировать эмоции, мысли и поведение человека.

Ключевые слова: психологическая защита, проекция, рационализация, подавление, интеллектуализация, стресс.

Annotation: The article discusses the features of protecting a person from negative experiences, internal conflicts, and fears. The set of mechanisms of the human psyche aimed at countering stress and negative emotions is characterized. The mechanisms that help regulate human emotions, thoughts and behavior are analyzed.

Keywords: psychological protection, projection, rationalization, suppression, intellectualization, stress.

1936 жылы «Психология және қорғану механизмдері» атты А. Фрейдтің еңбегі жарық шықты. Психологиялық қорғану механизмдері және олардың бала тұлғасын дамытудағы рөлі туралы идеялар уақыттың күшіне бағынбады. Осы еңбекпен таныс психологтар, ұстаздар, дәрігерлер практикалық психологияның саласы-балалар психоанализін ашатыны анық. Қақтығыс кезіндегі психологиялық қорғану — бұл тұлғаны қиын жағдайда туындайтын шамадан тыс стресстен және ішкі қақтығыстардан қорғайтын бейсаналық механизмдер жүйесі. Бұл механизмдер жағымсыз эмоциялардың әсерін азайтуға және эмоционалды тепе-теңдікті уақытша сақтауға мүмкіндік береді. Алайда, қысқа мерзімді пайдасына қарамастан, психологиялық қорғану конфликтіні сындарлы шешуге және өзін-өзі тануға кедергі келтіруі мүмкін [1].

Психологиялық қорғану механизмдеріне бас тарту, проекция, рационализация, регрессия, интеллектуализация жатады. Бас тарту- адам шындықтың жағымсыз фактілерін мойындаудан бас тартатын қарапайым қорғану механизмі. Қақтығыста бас тарту мәселенің нақты ауырлығын, шиеленістің өзінің эмоционалды жағдайына әсерін қабылдағысы келмеуі ретінде көрінеді. Тәсіл адамға жарақаттан аулақ болуға көмектеседі, мерзімді перспективада мәселені нашарлатуы мүмкін. Проекция-өзінің жағымсыз қасиетін, эмоциясын немесе мотивін басқа адамдарға беру. Бұл сезімнің өзінен шыққанын білмей, жанжал жағдайында адам қарсыласын агрессия немесе өзімшілдік үшін кінәлауы мүмкін. Проекция ішкі шиеленісті азайтады, бірақ жағдайды қабылдауды бұрмалайды. Рационализация адамның шындыққа сәйкес келмесе де, мінезіне логикалық және ақылға қонымды түсініктемелер табуынан көрінеді. Өзін ақтау арқылы кінә, ұят сезімін жеңілдетуге көмектеседі, көпшілігінде өзін айыптаудан аулақ болу үшін қолданылады. Репрессия-бұл жарақаттанған ойлар мен эмоцияларды бейсаналыққа бағыттаған процесс. Қақтығыс жағдайында репрессия жанжалға байланысты жағымсыз естелік пен сезімді ұмытуға немесе басуға мүмкіндік береді, бұл стрессті уақытша төмендетеді. Бірақ мәселе шешілмейді, тек оның көрінісін кешіктіреді. Интеллектуализация- адам жағдайды ұтымды, объективті талдауға назар аудара отырып, жанжалға эмоционалды араласудан аулақ болуға тырысады. Адамды өз эмоциясынан алшақтатады, жанжалдың негізгі себептерін түсінуді қиындатады [2].

Психологиялық қорғану — бұл санада стрессті жеңу және өзімшілдікті қорғау үшін қолданатын механизм. Бұл механизм оң немесе теріс болуы мүмкін, мәселен оң механизмдерге өзін-өзі растау, өзін-өзі алдау, ал теріс механизмдерге регрессия мен диссоциация жатады. Психологиялық қорғану қақтығыс жағдайында эмоционалды тұрақтылықты сақтауда маңызды рөл атқарады. Бұл эмоционалды дағдарысты уақытша болдырмауға мүмкіндік береді, адамның өзін-өзі бағалауы мен өзіне деген сенімділігін сақтауға көмектеседі. Алайда, бұл механизмдерге шамадан тыс тәуелділік шындықты қабылдаудың бұрмалануына әкелуі, қақтығысты шешуді және тұлғаның одан әрі дамуын қиындатуы мүмкін.

Психологиялық қорғанудың артықшылықтары мазасыздық пен стресстің тез төмендеуі, психикалық тұрақтылықты уақытша сақтау, тұлғаны жанжалдың жойқын әсерінен қорғау болса, кемшіліктері нақты мәселені елемеу, жағдайды қабылдаудың бұрмалануы, жанжалды сындарлы шешудің қиындығы б. т. Конфликт кезіндегі психологиялық қорғану адамға эмоционалды стрессті жеңуге және психикалық денсаулықты сақтауға көмектесетін әртүрлі стратегиялар мен әдістерді қамтиды, олардың негізгі аспектілері: сенімді адаммен сөйлесу, медитация және терең тыныс алу, дене белсенділігі, позитивті ойлау, шекараларды белгілеу, өзін-өзі дамыту [3].

Конфликт кезінде психологиялық қорғанудың эмоцияларды түсінудегі рөлі:

1. Эмоциялар күнделігін жүргізу- түрлі сезімдерді және оларды тудыратын жағдайларды жазу арқылы триггерлерді анықтауға және эмоционалды реакцияларды жақсы түсінуге болады.

2. Эмоционалды зейін- эмоцияны басу орнына оны анықтауға, атауға үйрену.

3.Қарым-қатынас дағдыларын дамыту- белсенді тыңдау арқылы әңгімелесушіні тыңдау, оны түсінетіндігін көрсету.

4. «Мен-хабарламалар» – айыптау орнына өз сезімдері мен қажеттілігін білдіру үшін «меннен» басталатын әрекеттерді қолдану.

5. Медитация және релаксация- тұрақты медитация тәжірибесі өзін-өзі бақылау қабілетін жақсартуға және стресс деңгейін төмендетуге көмектеседі.

6. Тыныс алуды бақылау- терең және баяу тыныс алу стресстік жағдайларда тыныштандыруға көмектеседі.

7. Ойлаудың икемділігі- еркін бейімделуге ұмтылу, конфликтіні шешудің көп жолы бар екенін түсініп, түрлі тәсілдерді қолдануға дайын болу.

8. Мәселелерді шешу- айыптауға емес, шешімдерді табуға назар аудару, жағдайдан шығудың ықтимал жолын бірлесіп талқылау шиеленісті азайтуға көмектеседі.

9. Әлеуметтік қолдау- достардан, туыстардан, әріптестерден көмек сұрау, кейде сырттағылар жаңа идея ұсынып, моральдық тұрғыдан қолдау көрсете алады.

10. Кәсіби көмек- егер конфликт ұзаққа созылатын және күрделі болса, психологқа немесе кеңесшіге жүгіну. Бұл стратегиялар шиеленістермен дұрыс күресуге және психологиялық ахуалды қорғауға көмектеседі. Қақтығыстар өмірдің табиғи бөлігі екенін және оларды сындарлы түрде шеше білу адамды күшті және ақылды ететінін есте ұстаған жөн [4].

Қақтығыс кезіндегі психологиялық қорғану механизмдері адамның эмоционалдық күйі мен психологиялық денсаулығына әсер етеді. Өз қорғану механизмдерін түсіну және конструктивті қақтығыс шешу дағдыларын дамыту қарым-қатынастарды жақсартуға және эмоционалдық әл-ауқатты нығайтуға көмектеседі. Қақтығыс кезіндегі психологиялық қорғану- адамның ішкі жан дүниесін күйзелістен және стресс жағдайларынан қорғауға бағытталған бейсаналы механизмдер жиынтығы. Бұл механизмдер қақтығыстар кезінде адамның өзін-өзі сақтап қалуына және қиындықтарды жеңілдетуге мүмкіндік береді. Алайда, олар кейде шынайы мәселелерден қашып, қақтығысты ұзартуы немесе оны шешуді қиындатуы мүмкін [5].

Қорғану механизмдерін тиімді пайдалану үшін адам өзінің эмоционалды реакцияларын түсініп, оларды қабылдауы қажет. Қақтығыстарды тиімді шешу үшін ашық коммуникация, өзара түсіністік және компромистік шешімдер табу маңызды. Психологиялық қорғану механизмдерін шамадан тыс пайдалану ұзақ мерзімді перспективаларда қақтығыстарды шешуді қиындатуы мүмкін, сондықтан оларды дұрыс басқара білу – ол қарым-қатынасты жақсартудың және қақтығыстарды тиімді шешудің маңызды факторы болып табылады.

Пайдаланылған әдебиеттер тізімі:

1. Набиуллина, Р. Р. Механизмы психологической защиты и совладания со стрессом. Учебное пособие / Р. Р. Набиуллина. – Казань, 2013.

2. Арестова, О. Н. Индивидуальные особенности функционирования защитных механизмов // Вестник МГУ. Сер. 14. Психология. 2014. №1. С. 20—29.

3. Козырев Г. И. Основы конфликтологии: учебник. М.: ИД «ФОРУМ»: ИНФРА-М, 2007. – 320 с.

4. Дмитриев А. В. Конфликтология: Учебное пособие. М.: Гардарики, 2001.-320

5. Налчаджян А. А. Психологическая адаптация: механизмы и стратегии/ А. А. Налчаджян. —2-е изд., перераб. и доп. – М.:Эксмо, 2010. —368 с.

(г. Тараз, Казахстан)

УДК 378.1:159.9

ПРОФИЛАКТИКА СТРЕССА И ЭМОЦИОНАЛЬНОГО ВЫГОРАНИЯ У УЧАЩИХСЯ: РОЛЬ ПЕДАГОГОВ И ПСИХОЛОГОВ

В данной работе рассматриваются основные причины стресса и эмоционального выгорания, а также методы их профилактики. Стресс и эмоциональное выгорание являются актуальными проблемами современного общества, особенно в условиях повышенных нагрузок и быстрого темпа жизни. Эти явления могут существенно влиять на здоровье и эффективность как профессиональной, так и личной жизни человека.

Ключевые слова: стресс, эмоциональное выгорание, профилактика, ароматерпия, эффект.

This paper examines the main causes of stress and emotional burnout, as well as methods of their prevention. Stress and emotional burnout are urgent problems of modern society, especially in conditions of increased stress and a fast pace of life. These phenomena can significantly affect the health and effectiveness of both a person’s professional and personal life.

Keywords: stress, emotional burnout, prevention, aromatherapy, effect.

Введение. Президент Казахстана Касым-Жомарт Токаев подчеркивает важность профилактики стресса и выгорания, особенно среди врачей и учителей. С 2020 года он поддерживает повышение зарплат и улучшение условий труда для этих специалистов, чтобы снизить нагрузку и укрепить их благосостояние. Также глава страны продвигает принципы «слышащего государства», чтобы создать безопасную и открытую среду, способствующую эмоциональному благополучию граждан.

Данная статья посвящена проблеме стресса и эмоционального выгорания у учащихся, которая становится все более актуальной в современном образовательном пространстве. Обучающиеся сталкиваются со множеством вызывающих стресс факторов, что ведет к возникновению эмоционального выгорания. Роль педагогов и психологов в данной ситуации становится критически важной для создания благоприятной учебной среды и оказания профилактической помощи учащимся.

Так же стоит отметить, что на сегодняшний день актуальность проблемы стресса и эмоционального выгорания у учащихся обусловлена кардинальными изменениями в образовательной системе, социокультурным контекстом и значительным ростом требований по отношению к учащимся. Следственно после столь большой нагрузки у учащихся их эмоциональное состояние непосредственно влияет на их обучение, поэтому важно понимать, каким образом данные проблемы могут повлиять на академическую успеваемость и психологическое здоровье учащихся [1].

Стресс – это реакция организма на внешние или внутренние раздражители, которые вызывают напряжение и дискомфорт. А также нужно подметить, что стресс возникает не только от самого стрессора, но и от восприятия и оценки ситуации. Уровень стресса зависит от того, как человек интерпретирует ситуацию и какие ресурсы считает доступными для ее преодоления. Длительный стресс приводит человека к эмоциональному выгоранию. Подобная реакция организма проходит через определенные стадии, то есть это – реакция на стрессор, адаптация организма, и длительное воздействие стрессора [2].

Эмоциональное выгорание – это вид эмоционально, психической, а также физиологической усталости и истощенности у человека. Это состояние возникает у человека в результате достаточно длительного стресса, что приводит к снижению интересов, нехватки энергии, отсутсвие позитивного мышления, теряется способность к пониманию и испытыванию эмоций, к осознанию смысла своих действий, снижению жизнирадостности, апатии, снижению качества работы, дни кажутся однообразными. Эмоциональное выгорание может привести к деперсонализации при котором человек делает что-то из-за того, что нужно, а не из-за того, что хочется. У человека пропадает понятия личных границ между работой и семьей. И из-за отсутсвия психологического отдыха возникает эмоциональное выгорание [3].

Основная часть. В наше время проблема стресса и эмоционального выгорания стала крайне актуальной из-за динамичных изменений в обществе. Интенсивный ритм жизни, растущие требования к эффективности и высокие ожидания, предъявляемые к людям в личной и профессиональной сфере, создают значительное психологическое давление.

Влияние стресса и выгорания сказывается не только на психическом и физическом состоянии отдельного человека, но и на экономике и социальной стабильности. Согласно данным ВОЗ, повышенные уровни стресса и психоэмоционального напряжения увеличивают риск хронических заболеваний и приводят к значительным экономическим потерям, связанным со снижением производительности и частыми больничными. В условиях пандемии эти проблемы стали еще более заметными: из-за длительного стресса и изоляции многие столкнулись с тревожными и депрессивными состояниями, что подчеркнуло необходимость создания систем поддержки психического здоровья и профилактических программ. В связи с этим формирование стратегий для управления стрессом и предотвращения эмоционального выгорания становится значимой задачей для исследователей, организаций и государственных структур. Только комплексный подход, сочетающий личные методы преодоления стресса и поддержку на уровне компаний и социальных институтов, может способствовать повышению устойчивости к эмоциональному напряжению и улучшению общего благополучия в обществе.

Профилактика стресса и эмоционального выгорания – это важный элемент здорового образа жизни. Своевременное применение профилактических мер позволяет избежать серьезных проблем со здоровьем и сохранить высокую работоспособность. Развитие навыков управления эмоциями, организация времени и создание благоприятной рабочей среды играют ключевую роль в снижении уровня стресса и предотвращении выгорания. А так же стоит отметить, что своевременное предотвращение стресса и эмоционального может помочь от хронического эмоционального истощения [4].

Способы профилактики стресса и эмоционального выгорания [5].

Управление временем. Одним из ключевых способов профилактики стресса является эффективное управление временем. Планирование задач, приоритизация дел, умение сказать «нет» ненужным обязанностям помогают снизить стрессовую нагрузку.

Физическая активность. Регулярные физические упражнения способствуют улучшению общего состояния организма и помогают справляться со стрессом. Это могут быть прогулки на свежем воздухе, йога, плавание или любые другие виды активности, которые приносят удовольствие.

Техники релаксации. Медитация, глубокое дыхание, прогрессивная мышечная релаксация и визуализация — эффективные методы снижения стресса и напряжения.

Заключение. Педагоги и психологи играют важную роль в профилактике стресса и эмоционального выгорания у учащихся, которые в свою очередь обеспечивают поддержку, обучают техникам самопомощи и создают благоприятную атмосферу.

Профилактика стресса и способность управлять эмоциями важны для поддержания психического здоровья. Эффективные стратегии могут помочь предотвратить возникновение эмоционального выгорания и сохранить продуктивность и психологическое благополучие.

Вышеперчисленные меры позволяют не только предотвращать стресс и эмоциональное выгорание, но и способствуют общему улучшению психологического климата в образовательной среде.

Список использованных источников

1. Психология стресса и методы его профилактики: учебно-методическое пособие / Авт.-сост. – ст. преп. В. Р. Бильданова, доц. Г. К. Бисерова, доц. Г. Р. Шагивалеева. – Елабуга: Издательство ЕИ КФУ, 2015. – 142 с.

2. Психология стресса: теория и практика [Электронный ресурс]: учебнометодическое пособие / М. Л. Мельникова; Урал. гос. пед. ун-т; науч. ред. Л. А. Максимова. – Электрон. дан. – Екатеринбург: [б. и.], 2018. – 1 электрон. опт. диск (CD-ROM).

3. Синдром эмоционального выгорания специалиста: монография / Е. И. Чердымова, Е. Л. Чернышова, В. Я. Мачнев. – Самара: Изд-во Самарского университета, 2019. – 124 с.

4. Профилактика синдрома эмоционального выгорания: учебное пособие [Электронный ресурс]. – Электрон. дан. / Краснояр. гос. пед. ун-т им. В. П. Астафьева. – Красноярск, 2013.

5. Кутбиддинова, Р. А. Психология стресса (виды стрессовых состояний, диагностика, методы саморегуляции): учебнометодическое пособие / Р. А. Кутбиддинова. – Южно-Сахалинск: СахГУ, 2019. – 124 с.

ЖАС МАМАНДАРДЫҢ КӘСІБИ ІС-ӘРЕКЕТКЕ БЕЙІМДЕЛУ ЕРЕШЕЛІКТЕРІ МЕН ЕҢБЕК ҚАРЫМ-ҚАТЫНАСЫ

(Жамбыл облысы, Жуалы ауданы №25 Ақтөбе тірек мектебі (ресурстық орталық))

Қазіргі таңда қоғамдағы өрлеу әрбір маман иесіне өз ісінің шебері болуды талап етеді. Бүгінде еңбек іс – әрекеті саласында жүргізілетін психологиялық зерттеулердің өзектілігі еш күмән тудырмайды. Өндіріс жағдайларындағы қарым – қатынас процестерінің анықталған заңдылықтар өнімділікті көтеру және еңбекті оптимизациялау міндеттерін шешуге үлес қосады.

Адам іс-әрекетінің алғашқы тарихи түрі – еңбек болып табылады. Адамның басты ерекшеліктерінің бірі – адамның еңбекке қабілеттілігі, ал кез келген еңбек түрі іс-әрекет болып табылады. Іс-әрекет – адамның қоршаған ортаға деген белсенді қатынасының бір формасы немесе қоршаған орта мен субьектінің өзара қатынасының динамикалық жүйесі. Адамның іс-әрекеті – күрделі құбылыс [1]. Белгілі бір өнім адам іс-әрекетінің нәтижесі болып табылады. Адам, еңбектің қай түрімен айналысса да, өмірге ең алдымен қайраткер, іскер және жасампаз болып келеді. Оның арнайы әрекеті еңбекте, еңбек іс-әрекетінің актісі түрінде қалыптасады. Белгілі бір қоғамдық функцияларды атқаратын әрекеттерінің жиынтығы еңбек әрекетінің белгілі бір түрін құрайды.

Еңбек дегеніміз – адамдардың материалдық және рухани қажетін қанағаттандыратын қоғамдық пайдалы өнім өндіруге бағытталған іс-әрекет. Еңбек өнімдерін жасауға қатынасу арқылы адам өмір сүріп отырған өндірістік қатынастар жүйесіне араласады. Бұл екі фактор еңбек әрекетіне көзқарас пен еңбек мотивін қалыптастырады. Адамды еңбекте жоғары көрсеткіштерге жетуге жетелейтін себептер өмір сүріп отырған өндірістік қатынастарға тікелей байланысты. Адамдардың екбекке құлшынуы тек қана жеке мүддеден тумайды, сонымен қатар қоғам мүддесін ойлаудан тұрады. Сонымен қатар адамның екке деген ынтасы оның жаңа еңбекке араласуындағы бейімделуі. «Кәсіби адаптация», – бұл жұмысқа жаңа түскен адамның өз ортасына біртіндеп төселіп, бейімделуі. Төселудің алғашқы кезеңі өндірістік практика кезінде, негізгі жағы нақты жұмыс үстінде жүзеге асады [2].

Мамандық таңдауда Ж. Аймауытов қазақ жастарына мамандықтың жаманы жоқ, бірақ, мұның кез келгеніне икемділік қажет, бұл жәй күнелту, тамақ, асыраудың ғана жолы емес, үлкен өнерді, зор шеберлікті қажет ететін процесс екендігін ерекше сипаттаған.

Американ зерттеушісі Ф. Парсонс мамандықты дұрыс таңдау үшін ең алдымен өзі және өзінің қабілеті туралы толық білу керек екендігіне ерекше мән берген.

Тұлға және мамандық таңдау қатынасы туралы В.Д.Шадриков, Т.В.Кудрявцев, К.А.Абульханова-Славская, Ю.П.Поваренков, Б.Г.Ананьев Е. А.Климов еңбектернде жалпы еңбек іс-әрекеті, оның тұлға дамуына, жеке қасиеттеріне тизінетін ықпалы қарастырылған.

З. Фрейд бойынша, еңбек адам өмірін құрайды және мәнді етеді. Еңбек іс-әрекетінде адам өзі үшін қолайлы қызмет атқарады, себебі ол ақиқат өмірге бейімделуге және үйренуге мүмкіндік жасайды. Сөйтіп адам есеюге ұмтылыс жасайды. Оның ойынша, адамдар көп уақытын еңбек іс-әрекетіне жұмсаса, адам бойындағы қуат жасырын түрде қалып, махаббат пен жеке белсенділікке аз қуат қалады.

Әр маман өзінің жұмысында кәсіби бейімділігімен байланысын еске түсіруге болады. Жаңа оқу бітіріп келген жас маман орташа есеппен жаңа жұмыс орынына 6 айдан 3 жылға дейін үйренеді. Сол уақытта жас маманның кәсіби бейімделуі процесін жандандыруға және жеңілдетуге қалай болады? Ең алдымен өзін жақсы басқара алатын адам ғана жақсы маман болады.

Кез келген менеджер үшін жұмыскерлердің еңбек нәтижесі және қанағаттануы оның қабілетімен ғана емес, сонымен қатар жеке тұлғалық мінездемесіне де байланысты деген пікірмен кейбір психологтар келіспеуі де мүмкін. Шынында да, көбі таңдалғаннан маманның жеке тұлғасы туралы «Сен – бұл сенің жасаған нәрселерің» деп айта алады.

Жұмысқа шықпаған күндерінің саны, өнімділік, еңбекке құлшыну, өтірік айту, тб. өлшемдер тек ұйымдастыратын факторлар (жекелік стилі және корпоративті мәдениет) қызметтері ретінде қарастырылып қана қоймай, сонымен қатар жұмыскерлердің мінездемелеріне тәуелді келеді. Жеке тұлғалық мінездемелер мен мамандық таңдау, еңбек мотивациясы, өнімділік, жұмыспен қанағаттанушылық, жұмысқа байланысты стресс, сонымен бірге жұмысқа келмеген күндер, өндірістен жарақат алушылық, т.б. әдебиеттер жеткілікті болса да оның көмегі әркелкі. Соңғы уақытта мамандық өзгерту, жаңа еңбек әрекетіне бейімделудегі қиындықтар, жұмыстағы деңгейі, оқыту нәтижесі сияқты жеке тұлғалық қасиеттермен және факторлармен байланысты екені кездеседі.

Еңбек әрекетінің барлық бөліктері оның соңғы бөлігіне, оның қорытынды нәтижесіне, бағынатындықтан еңбек іс-әрекетінің мотивациясына арнайы сипат беріледі: іс-әрекет мақсаты оның өзі емес, оның өнімі болып табылады. Адамның қажеттіліктерін қанағаттандыратын барлық заттарды бір адам ғана өндірмейді, сондықтан адамның іс-әрекетінің мотиві болып оның әрекетінің өнімі емес, басқа адамдар іс-әрекетінің өнімі, қоғамдық іс-әрекеттің өнімі саналады. Еңбекте еңбек техникасы ғана емес, адамның еңдекке қатынасы да маңызды болады. Міне, осы адамның еңбек әрекетінің негізгі мотивтерін құрайды.

Адам іс-әрекетінің жүйесінде ерекше орын алатыны – бұл еңбек. Еңбектің арқасында адам қазіргі заманғы қоғамды, материалдық және рухани мәдениетті құрды, өмір жағдайын жақсартты. Осымен өзіне шексіз дамуға мол мүмкіндіктерді ашты. Еңбек құралдарын жасау және оларды жетілдіру ең әуелі еңбекпен байланысты. Олар өз алдына еңбек өнімділігінің, ғылымның дамуының, өндірістік өнімнің, техникалық пен көркем шығармашылықтың артуының факторы болды. Адам іс-әрекеті – ол өте күрделі көп қырлы құбылыс.

Еңбек ету – өзіңді әрекетте көрсету. Еңбекте де, адамның шынайы іс-әрекетіндегі сияқты оның тұлғасының барлық жақтары мен көрінестері қатысады. Әрбір еңбек өзіндік күрделі техникасы болады және оны меңгеру қажет. Сондықтан білім мен дағды еңбекте маңызды рөл атқарады. Білім мен дағды болмаса, ешқандай еңбек болмайды [3].

Еңбек үстінде адам қоғамға қажетті материалдық игіліктерді өндірумен бірге өзінің психологиялық қасиеттерінің жақсы жақтарын қалыптастырады. Еңбек үстінде өзіне – өзі қызмет ету қабілеті, тәжірибелік іскерлігі, дербестігі, икемділігі, қарым – қатынас ережелері, ынтасы мен тапқырлығы шыңдала түседі.

Ғылымда жалыпй кәсіби іс-әрекеттің жетекші түрі деген ұғым бар. Белгілі бір жас кезеңіндегі бала психикасында, оның психикалық үрдістерінде және тұлғаның психикалық қасиеттерінде басты, маңызды өзгерістер тудыратын іс-әрекет түрін жетекші дейміз. Еңбек психологиясы – еңбек іс-әрекетінің нақты нысандарының және адамның еңбекке деген көзқарасының қалыптасуының психологиялық заңдылықтарын зерттейтін ғылым. Еңбек психологиясының обьектісі – индивидтің өндірістік жағдайларындағы және оның жұмыс күшін ұдайы өндіру жағдайларындағы әрекеті. Еңбек іс-әрекетінің ерекшеліктері төмендегі мәселелер қарастырады:

– кәсіби іс-әрекеттің нақты түрлерінің ерекшеліктері (оның құралы, жағдайы, мазмұны ұйымдасытырлуы, қателер талдауы, мамандықтың жіктелінуі және тб.);

– еңбектің қауіпсізідігне, сенімділігіне, құндылығына адамның индививдуальды-психологиялық ерекшеліктерінің ықпалы;

– адамның кәсіби жарамдылығының қалыптасуының психологиялық заңдылықтары (еңбекке кәсіби бағдар, кәсіби іріктеу, кәсіби дайындық, бейімделу);

– еңбек субьектісінің қызметтік жағдайы (зорығу, эмоционалды қысым, стресс және тб);

– адам мен техниканың өзара қатынасының психологиялық заңдылықтары;

– жаңа техниканы эксплуатациялау және құрастыру процесіндегі инженерлік-психологиялық қамтасыздық (жоба, бағалау) [4].

Адамның басты ерекшеліктерінің бірі – адамның екбекке қабілеттілігі, ал кез келген еңбек түрі іс-әрекет болып табылады. Кез келген қарапайым іс-әрекеттің белсенділік формасы, қозыдырушы себептері бар және ол белгілі жетістіктерге бағытталады. Мотив бұл адамның белгілі ір әрекет үшін саналы меңгерілген талаптануы.

Адамның дене және ақыл-ой қуатының дамуына шешуші қызмет атқаратын іс-әрекет түріне еңбек жатады. Іс-әрекеттің саналылығы мен мақсаттылығы, жоспарлылығы мен жүйелілігі оның ең басты белгілері болса, алда тұрған міндетті шешу болып табылады.

Кәсіби қызметке бейімделуді дамыту шарттарының басқа топтарын, көбінесе макроорта анықтайды. Макроорта деп адамның туып-өскен қоғамының ерекшелігін есептейді. Макроортаның неғұрлым позитивті факторы қоғамның өз мүшелерінің бейімделуге қабілетін дамытуына қамқорлық жасаған жағдайлары болып табылады. Қоғамның бұл қамқорлығы білім беру жүйесінің тұрақты жетілдірілуіне, сонымен қатар өскелең ұрпақтың кәсіби бағдарын дамыту жүйесінің дамуында көрініп отыр. Сондықтан, жас мамандардың кәсіби қызметке бейімделуіне жағымды ықпал жасау, қолдау көрсету, дамыту іс-шараларын ұйымдастыру арқылы оның неге қабілетті екенін анықтаумен қатар болашақта жағымды жетістікке жетуге мүмкіндік туғызады.

Жеке адам санасы мен ақылы арқылы дараланады. Оның дыбысты анық тілі, еңбектену әрекеті қоғамдық жағдайда, бір – бірімен қарым – қатынаста қарастырылады. Іс – әрекеттің жеке тұлға дамуындағы ерекшеліктері әрекетінің нәтижесінен көрінеді. Еңбек – адамның дамып жетілуіндегі және қажеттіліктерін өтеудегі негізгі әрекет түрлері.

Адамының іс – әрекетін тиімді ұйымдастыру оның өз ісіне қызығу мен жауапкершілік сезімін оятады. Адам өмір сүру барысында өз психикасын түрлі жолмен жарыққа шығарады. Мектеп жасына дейінгі бала өз психологиясын ойын арқылы көрсетсе, мектеп оқушысы оқу әрекетінің нәтижесімен бағалаланды. Ал ересек адам өзіне тән ерекшеліктерін еңбек процесінің сан алуан салаларында көрсетеді.

Адам психикасының дамуында мамандық таңдау орын алады. Соңғы жылдарда адамның жан дүниесімен сырласып, оның психологиясын зерттеуде психологтар мен педагог мамандар, ұстаздар мен ата – анлардың жете зер салып көңіл аударып отырған маңызды мәселенің тұлғаның дұрыс мамандық таңдауы. Себебі оның болашақ жемісті іс-әрекеті.

Қолданылған әдебиеттер

– Абульханова-Славская К. А. Деятельность и психология личности.-Москва.: Наука., 2010

– Ахтаева Н. С., Әбдіғаппарова А. І. Әлеуметтік психология. – А.: Қазақ университеті, 2007

– Климов Е. А. Введение в психологию труда. – Москва.: Культура и спорт: ЮНИНТИ, 1998

4. Хекхаузен Х. Мотивация и деятельность.– Москва.: педагогика, 1986

5. Құдайқұлов М. А. Способности умения и навыки. – Алматы., 2006

ПРИЧИНЫ ДЕВИАЦИИ В ПОВЕДЕНИИ УЧАЩИХСЯ ОБЩЕОБРАЗОВАТЕЛЬНЫХ УЧРЕЖДЕНИЙ

(¹Студентка 3 курса оброзовательной программы 6B01706 «Подготовка учителей русского языка и литературы»

²Старший преподаватель кафедры «Подготовка учителей русского языка и литературы»

Таразский университет имени М. Х. Дулати, г. Тараз)

Аннотация: В этой статье описывается интегрированный подход обучению, который улучшает учебный процесс и развивает навыки обучения. Интегрированный подход в преподавании русского языка, интегрированные уровни обучения, позволяющие комбинировать различные дисциплины, что делает обучение более интересным и актуальным, а также результат интегрированного обучения.

Ключевые слова: интеграция, интегрированное обучение, интегрированный урок, интегрированные уровни обучения, интегрированный подход, интегрированное образование.

Термин «интеграция» происходит от латинского слова «integratio», которое переводится как восстановление, дополнение, соединение, объединение частей элементов в единое целое [2].

Термин «интеграция» встречается в рассуждениях философов, они понимают интеграцию «как процесс или результат разрешения противоречий путем установления связи, конечным результатом которой является интеграция, которую продукт обеспечивает в виде интегрированной системы»[15].

Целью обучения в интегрированной работе является формирование целостного представления об окружающем мире, повышение умственной активности учащихся, развитие способности к самореализации и самовыражению.

Интеграция в преподавание русского языка – это образовательный процесс, который позволяет учащимся лучше понимать и понимать взаимосвязи между различными областями знаний.

Следующие методы необходимы для обеспечения эффективности интегрированного обучения:

– определение объекта исследования, тщательный подбор содержания.;

– развивать самообразование учащихся в классе;

– активизировать мыслительную деятельность на всех этапах занятия;

– индивидуальные и групповые формы работы;

– с учетом возрастных и психологических особенностей учащихся.

Из этого можно сделать вывод, что комплексный подход к обучению является фундаментальной основой обеспечения целостности и сложности восприятия русского языка на границе научного мировоззрения, мышления и полноты знаний. В этой форме педагогики могут быть достигнуты метапрогнозирующие результаты, исследования, которые по-прежнему волнуют педагогов.

Мета-предопределенные результаты – это появление нового целостного образования, несвязанной системы знаний по различным предметам обучения, а скорее результат объединения независимых частей на новом уровне понимания языка.

Интеграция – это результат и процесс обретения целостности. В филологии интеграцию традиционно можно изучать в двух формах:

1) как стабильное, согласованное состояние, характеризующее взаимодействие между различными типами компонентов;

2) как действие, ведущее к результату.

Термины «интеграция» и «комплексный подход» представлены в многомерном виде и широко используются в методике преподавания русского языка. Интеграция формирует общее представление об изучении русского языка, находит элементы конвергенции в определенной области обучения.

В педагогической практике русский язык взаимодействует со всеми предметами. Наиболее часто используется связь русского языка с литературой, историей, географией, биологией и музыкой.

Существует тесная связь между русским языком и литературой. Этот контекст основан на изучении художественного стиля и его характеристик. Например, в литературных произведениях мы используем слова в переносном смысле, используем метафоры, олицетворения. Мы подробно рассмотрим синонимы, эпитеты, которые также связаны с русским языком; развивайте у учащихся понимание характеристик синонимов, находите в тексте диалектные, профессиональные и устаревшие слова и объясняйте их значение. Мы обращаем внимание не только на способы, но и на грамматические формы слов, определяя часть речи, ее особенности, синтаксическую роль, анализируя словарный запас и подбирая примеры для иллюстрации языковых единиц.

Интегрированное образование, как более глубокая концепция, сочетает в себе интеграцию, которая позволяет вам понять сложные и общие принципы обучения. Интегрированный подход приводит к взаимодействию, взаимосвязанности и взаимопониманию изучаемых процессов, что позволяет нам понимать интегрированный подход как совокупность конкретных структур, разработанных с использованием интеграционных технологий..

Цели интегрированного обучения представлены в виде таких задач, как:

1. Состав междисциплинарного образования, развивающего познавательные способности учащихся;

2. Составляйте поэтические задания (анализируйте, обобщайте, сравнивайте и т. Д.);

3. Формирование всесторонне развитой личности;

4. Расширять кругозор научных и образовательных программ, знакомить учащихся с целостной системой знаний и жизни.

Критерии интегрированного обучения студентов следующие:

– вовлечение студентов в практические занятия;

– активизация творческих, познавательных и интеллектуальных интересов посредством обсуждения в классе;

– формирование мировоззрения и мировоззрения учащихся;

– развитие творческих способностей учащихся.

Б. М. Кедрова считает, что комплексный метод обучения – это психодиагностическое направление, основой которого являются слушание, выделение основных компонентов и систематика выявления наименьших факторов обучения и их сравнение, взаимосвязь между ранней и внешней сторонами обучения, взаимосвязь между общей и внешней сторонами обучения. От общего к частному и от частного к общему [5, с. 141].

Г. Ф. Федорец, М. Н. Берулава, Д. И. Зверев, Я. И. Дик подчеркивают, что комплексный подход к обучению позволяет осуществлять непрерывный процесс обмена видеоинформацией между участниками различных образовательных программ [2, с.42].

Это, в свою очередь, приводит к изменениям в традиционных и новых системах образования, характеризующимся меньшей изоляцией от ведущих позиций, идей и тем образовательного процесса, высоким пониманием знаний, их движением и использованием в новых условиях, а также переходом к новым объектам, явлениям и процессам, движением знаний и снижением уровня их развития и отличать их активность.

Б. В. Ахлибинский различает следующие этапы интегрированного обучения: «меняющиеся детерминированные функции и интеграция; качество новых технологий и сущностей, которые представляют собой совокупность целостности». Исходя из этого термина, интеграцию можно определить как процесс и результат формирования целостности. Основные функции интеграции с новым, добавление недостающих элементов в целом. Результатом может быть система, процесс и набор свойств для получения соединений или синтеза.

Интегрированное обучение можно понимать как интегрированные программы, технологии и предметы, основанные на навыках в различных дисциплинах и языках.

В заключение, интегрированное обучение дает учащемуся глубокое понимание мира, в котором он живет; интегрированное обучение повышает уровень знаний учащихся, что позволяет им развивать отношения с помощью различных классификаций с использованием интегрированных знаний и науки; улучшает развитие умственной деятельности, усиливает взаимозависимость учащихся и учителей, повышает эффективность обучения и заинтересованность учащихся в учебной деятельности, самостоятельную работу учащихся на уроке, возникающую в результате развития их творческих талантов.

Список литературы:

– Берулава М. Н. Интеграция содержания образования. – М.: Совершенство, 1998. – 192 с.

– Кедров Б. М. Взаимодействие наук. – М.: Наука, 1984. – 320 с.

– Федорец Г. Ф. Проблемы интеграции в теории и практике обучения.– Л.,1990.

– Ахлибинский, Б. В. Категориальный аспект понятия интеграции / Б. В. Ахлибинский // Проблемы диалектики. – Вып. 12. Диалектика как основа интеграции научного знания. – Л.: Изд-во ЛГУ. – 1984. – С. 50—59.

Этнопсихологияда қайталанатын мәселе ретінде сана мен мәдинеттің психологиялық ерешеліктері

(М.Х.Дулати атындағы Тараз университеті, Тараз қаласы)

ӘОЖ 159.922.4

Этнопсихологияның көптеген мәселелерін тұлғаның өзіндік санасы сондай-ақ әлеуметтік және этностық топтар өзіндік сана жайлы ғылыми көзқарастарды ескере отырып түсіндіруге болады.

Тұлганың ішкі әлемі, оның өзіндік санасы әрқашанда зерттеушілердің назарында болып келді. Сондықтан да сана-сазімге байланысты әр зерттеуші әр түрлі анықтама берген. Өзіндік сана мәселесін зерттеген отандық зерттеушілердің бірі В. В. Столин адамның психикалық ұйымындағы өзіндік сана орнын талдай келіп, жалпы барлық өзіндік сана жөніндегі зерттеулерді екі сұрақ төңірегінде топтастырды. Б. Г. Ананевтің, Л. С. Рубенштейннің, А.Н.Леоньтевтің т. б. еңбектерінде тұлғанның даму мәселесінің жалпы контекстіндегі өзіндік сананың қалыптасу сұрағы жалпы теориялық және әдістемелік аспектіде талдаған. Басқа бір топ зерттеушілері ең алдымен, адамның өзін-өзі бағалау мәселесі мен оның қоршаған ортаның бағалауымен байланысына қатысты мәселелерге көңіл аударады. Өзіндік сана феноменін зерттеушілердің бірі И.С.Конның дәлелдеуінше индивидтің өзін іс-әрекетін субъектісі ретінде ұғынуына ықпал ететін психикалық үрдістердің жиынтығы өзіндік сана деп аталады да, ал онаң өзі туралы көқарастары, елестетулері белгілі «Мен» бейнесінде қалыптасады [1,79—82 бб]

Өзіндік сананың табиғаты жайлы, оның қалыптасуы, қызметі мен механизімдері жайында А.Н.Леонтьев қарастырған. Оның айтуынша, өзіндік сананың белгілі бір қырларының немесе (қаситтерінің) мөлшері олардың жағдайды эмоциялық-когнитивті түрде жалпылай алу жолында жүзеге асады. Г.А.Урунтаеваның айтуы бойынша өзіндік сана дененіміз бұл – адамның өзінің жеке дара және тұлғалық қасиеттеріне, бастан кешіргендері мен ойларына саналы, ұғынымды түрдегі қатынасы. С. Л. Рубинштейн сана мәселесін зерттей келе, өзіндік сана дамуының бірнеше кезеңдерін бөледі. Бастапқысы өзінің денесін меңгеруі мен ырықты қозғалыстардың пайда бола бастауымен байланысты, ал екіншісі – басқа адамдармен қатынасындағы өзіндік еркінің көрінуімен, қоршаған ортадан өзін бөле алуымен байланысты. Осы кезден тұлғаның өзіндік санасы қалыптаса бастайды, алғашқы рет өзінің «Мені» туралы көзқарасы туындайды. Сондай-ақ С. Л. Рубинштейннің ескертуінше, тұлғаның «Мен» бейнесі оның басқа тұлғаларға деген қатынасының туындауына себепші болып табылады. Осы қатынастар тұлғаның сыртқы жоспарына ене отырып, тұрақты қарым-қатынас нормасының белгілі бір деңгейіне ие болады. Қарым-қатынас үрдісінде басқа адамды қабылдауы өзі туралы елестетулерімен байланысты болады. Өзіндік сана өзіне сырт жақтан, яғни басқа адамның көзімен қарай ашу іскерлігімен, өзінің әрекеттерін белсенді іс-әректтің ішкі логикасы тұрғысында бақылай алу іскерлігімен анықталады. Өзіндік сана мен еріктің бірлігі ретінде балада белгілі бір даму кезеңінде пайда болады [2,150—155 бб]. Өзіндік сана көптеген құрылымдық бірліктерден тұратын өте күрделі психикалық құрылым болып табылады. Өзіндік сананың құрылымына кіретін компоненттерді салыстырғанда зерттеушілердің пікірі бір ортадан шықпай жатады.

В. С. Мерлин өзіндік сананың құрылымын 4 компонентке бөледі:

– өзінің ұқсастығының санасы;

– өзінің «Менінің» санасы;

– өзінің психикалық қасиеттерін ұғынуы;

– өзінің әлеуметтік-құлықтылық бағалауының белгілі бір жүйесі.

И. И. Чеснокова өзіндік сана құрылымындағы өзара байланысты 3 компонентке бөледі:

– өзін-өзі тану;

– өзіне деген эмоциялық – құндылықты қатынас;

– тұлғаның мінез-құлқын өзіндік реттеу.

Бұл аталған компоненттер И. С. Конның өзіндік сана құрылымындағы көрсеткен компоненттеріне ұқсас келеді. Оның пікірінше, «Мен» бейнесі —бұл көзқарастар және ұғымдар формасындағы жай ғана бейне болса, ал әлеуметтік нұсқаулар тұлғаның өзіне деген қатынасы болғандықтан, 3 компоненттен тұрады:

– танымдық (когнитивті);

– эмоциялық (өзінің қасиеттерін бағалау);

– мінез құлықтық (өзіне деген практикалық қатынасы).

Басқалардың еңбектерінде де дәл осы компоненттер кездескенімен, біреулерінде олар форма ретінде немесе тәсіл ретінде қарастырылған. (В. Джеймс, В. М. Бехтеров, В. А. Ядов және т.б)

Өзіндік сананың басты қызметі – адамға өз әрекеттерінің мотиві мен нәтижелеріне қол жеткізу, өзін-өзі бағалауына, өзінің кім екенін түсінуіне мүмкіндік беру. Егер бағалаулары өз көңілінен шықпаса, онда өзін-өзі жетілдіру мен айналысуға болады немесе қорғаныс механизмдері арқылы жағымсыз жайттарды ығыстырып, көзіндегі конфликтіні болдырмауға көмектеседі [2,150—155 бб].

Өзіндік сана – бұл адамға тән бастапқы немесе алғашқы мәлімет емес, ол дамудың өнімі.

Адамның өмірлік тәжірибесі жинауына қарай оны өмір жайлы қайта ойландырады. Осы қайта ойлану үрдісі адамның барлық өмірінде жүре отырып, адамның өмірде шешетін тапсырмаларының ішкі мазмұны мен іс-әрекет мотивін анықтайтын ішкі дүниесінің негізгі мазмұнын қалыптастырады.

Адамның қоғамдағы, еңбектегі, жеке өміріндегі кез-келген өзгеріс тек оның іс-әрекетін өзгертіп қана қоймай, сондай-ақ өзіне деген қатынасын, сол жағдайдың субъектісі ретінде де өзгертеді. Өзін ұғыну дегеніміз ол тек өзін психофизикалық тіршілік иесі ретінде ғана ұғыну емес, ол ең алдымен өзін әке ретінде, тәрбиеші, ұжымның мүшесі ретінде сезінуі болып табылады. Ұлттық және этникалық өзіндік сана. Ұлттық өзіндік сана дегенде адамның белгілі бір ұлтқа қатысты санасы деп түсінуге болады, яғни адамның белгілі бір ұлттың өкілі ретіндегі өзіне деген көзқарасы болып табылатын тұрақты, ұғынымды жүйе [25,140 б].

Ұлттық өзіндік санаға ұлттық ар-намыс, отанға деген махаббат, ұттық мәдениеттің объектілерін қабылдаудағы қуаныш, қандай да бір саяси қадамдар мен идеологиялық жағдайдың әділеттілігіне деген сенімділіктің болуын жатқызамыз.

Австриялық әлеуметтанушы және саясаттанушы Отто Бауэр ұлтқа тән табиғи және мәдени белгілерін анықтап көрсеткен. Оның айтуынша, ұлт «табиғи қауым» ретінде ата-ананың қасиеттерінің балаға берілуі тұқымқуалаушылықтан шығады. Дегенменде ұлтты ерекшелейтін белгісі ол сол халықтың тілі мен мәдениеті екенін де айтқан. «Мәдени қауым болмаған жағдайда, ол тек белгілі бір нәсіл ғана болып қалады әрі ол ешқашан ұлт бола алмайды» деп жазған екен Бауэр.

Ұлт – бұл өзінің шығу тегімен, тілімен, территориясымен, экономикалық жағдайымен сондай-ақ қауымдағы олардың этностық санасы мен өзіндік санасынан көрінетін психикалық құрылымы мен мәдениеті арқылы сипатталатын адамдардың ерекше тарихи қауымы.

Ұлттық қатынас көптеген кешенді сипатқа ие. Қатынасқа түсуші субъектілер өздерінің этностық санасы мен өзіндік санасын, сонымен бірге өздеріне тән сезімдері мен ақыл-ойларын жария еткендіктен белгілі бір шамадағы бай рухани мазмұнға ие болады. Осы кездерде кей жағдайда әр түрлі иллюзиялар адасулар және аңыздар да көрінеді. Бұл-халықтар арасындағы ұлттық-этностық қатынастарының көріну ерекшеліктерінің бірі [26,131б].

Этностық өзіндік сана адамдардың бірлескен ұзақ тіршіліктерінің үрдісінде әрбір топтың аймағында бір топты екіншісінен ерекшелейтін жалпы ортақ әрі тұрақты белгілері қалыптасты. Осындай белгілерге тіл, тұрмыс мәдениетінің ерекшеліктері, сол халыққа немесе этносқа тән салт-дәстүрлері жатады. Бұл белгілер халықтың этникалық сана сезімінен көрінеді. Халықтың этностық өзіндік сана ерте ме, кеш пе, оның шығу тегіне белгіленіп, салт дәстүрлерінен, өзінің басқа халықтар ішіндегі орнын белгілеп білуінен, яғни өзінде өзіндік сана көріне бастайды. Этностық өзіндік сана субъектінің өзінің этностық қауым ретіндегі ұғынуынан да көрінеді. Өзін қандай да бір этностық топтың мүшесі екенін сезіне отырып, адам жалпы қоғам алдындағы қорқынышын жойып өзін сенімді ұстайды. Тұлға деңгейіндегі этностық өзіндік сана. Жекелеген адамның этностық «Мен концепциясы» – өзіне белгілі, өзінің этносы бейнесімен тығыз байланысты өзі туралы көзқарастарының тұтастай жүйесі болып табылады [26,131б].

Адамның этностық «Мен бейнесі» оның жалпы «Мен концепциясының» құрлымының біреуі болып табылады. Ол мыналардан тұрады:

– ол мыңдаған және миллиондаған этностардың ішіндегі өз этносының бір өкілі екендігін елестету (көзқарасы);

– осы этностың көптеген басқа өкілдерімен өзіне тән қандайда бір физикалық және психикалық қасиеттері туралы елестетуі көзқарасы (мысалы: белгілі бір физикалық, антропологиялық белгілері: көзінің түсі мен формасы, мұрнының формасы, бойы, терісінің түсі және т.б.;

– ең бастысы сол қауымға, оның мүшелеріне ұқсау, эмпатия сезімі мен туысқандық сезімінің болуы.

Э. Эриксонның тұлғаның даму теориясынан белгілі болғандай, адамдардағы «Менінің» ұқсастық сезімі 18—20 жасында қалыптаса бастайды. Адам ондай даму деңгейінде өзінің кім екендігін, қай топқа жататындығын, неге талпынатындығын білгенде ғана жетеді. Бұған қарама- қайшы жағдайды Эриксон «Меннің» анықталмағандығы немесе диффуздылығы деп атады. Егер индивидтің жекелік анықталуы дамыған болса, оның кемел жасқа өтуінде еш қиындық болмайды.

Тұлғаның этностық «Мен-концепциясының» элементтері «Мен концепциясының» барлық бөлімінде кездеседі, бірақ когнитивті, бейнелік, және бағалау элементтері бір-бірімен тығыз байланысты.

Пайдаланылған әдебиеттер

1. Кон И. С. Проблема национального харктера. Социологическая Психология. М:1999 г.– 250 с.

2. Левковин В. П. Соционально-психологические аспекты этнического самосознания\Сов этнография-1983 г. №4 С. 300.

Проблемное обучение как способ формирования творческого мышления младших школьников

(учитель начальных классов КГУ «Гимназии «БЭСТ» города Петропавловска)

Проблемное обучение – это совокупность таких действий как организация проблемных ситуаций, формулирование проблем, оказание ученикам необходимой помощи в решении проблем, проверка этих решений и, наконец, руководство процессом систематизации и закрепления приобретенных знаний. Проблемная ситуация прежде всего характеризует определенное психологическое состояние учащегося, возникающее в процессе выполнения такого задания, которое требует открытия (усвоения) новых знании о предмете, способах или условиях выполнения задания. Главный элемент проблемной ситуации – неизвестное, новое, то, что должно быть открыто для правильного выполнения задания, для выполнения нужного действия. Большинство ученых признают, что развитие творческих способностей школьников и интеллектуальных умений невозможно без проблемного обучения.

Для создания проблемной ситуацию в обучении, нужно поставить ребенка перед необходимостью выполнения такого задания, при котором знания, которые необходимо усвоить, являются неизвестными.

Пример. Урок естествознание. Большинство грызунов питаются твердой растительной пищей, которую они отгрызают и перетирают зубами. Зубы должны истачиваться, «снашиваться», но они всегда одного размера. Чем объяснить, что у бобра, который всю жизнь точит стволы деревьев, зубы не уменьшаются и не тупятся на протяжении всей жизни? (Ответ: зубы грызунов растут на протяжении всей жизни.)

Пример. Урок русского языка. На доске написано слово «мухоловка». Нужно выделить в слове корень. Возникают различные мнения. На основе словообразовательного анализа дети приходят к новому способу выделения корня (в сложных словах).

Пример. Урок естествознание. Опыт «Измерение температуры воды». Показания термометра в воде отличаются от показаний температуры после извлечения термометра из воды. (Во время нахождения водного термометра вне воды, он дает показания температуры воздуха.).

Пример. Урок математики. Мальчик записывал математические выражения к заданиям: 1) к 2 прибавь 5 и помножь на 3; 2) к 2 прибавь 5, помноженное на 3. У него получились вот такие записи:

2+5*3=21

2+5*3=17

Найди ошибку в записях.

Верный вариант:

(2+5) *3=21

2+5*3=17

Пример. Урок русского языка. Учитель говорит: «У дороги дуб. Какое последнее слово? (Дуб) Какие звуки по порядку мы слышим, произнося это слово? [д] [у] [п] Посмотрите, как пишется это слово. Сравните со звуковым составом слова.» Далее дается представление об орфограмме.

Пример. Урок. Познание мира. Тема урока: «План и карта». Учащимся предлагается изобразить в тетради яблоко, карандаш в натуральную величину. Затем учитель дает задание изобразить дом в натуральную величину. Так как это невозможно, учащиеся под руководством учителя приходят к выводу, что необходимо использовать масштаб.

Проблемная ситуация возникает, когда учитель преднамеренно сталкивает жизненные представления учащихся с фактами, для объяснения которых у школьников не хватает знаний, жизненного опыта.

Преднамеренно столкнуть жизненные представления учащихся с научными фактами можно с помощью не только опыта, но и рассказа об интересном факте, опыте. Как правило, это связано с экскурсом в историю науки.

В результате происходит не только усвоение новых знаний, но и формирование познавательной потребности, без чего невозможно успешное обучение, развитие мышления учащихся.

Преднамеренно столкнуть жизненные представления учащихся с научными фактами можно и с помощью различных наглядных средств, с помощью практических заданий, в ходе выполнения которых школьники обязательно допускают ошибки. Это позволяет вызвать удивление, заострить противоречие в сознании учащихся и мобилизовать их до решения проблемы.

Методические приёмы создания проблемных ситуаций:

– учитель подводит школьников к противоречию и предлагает им самим найти способ его решения;

– излагает различные точки зрения на один и тот же вопрос;

– предлагает классу рассмотреть явление с различных позиций (например, командира, юриста, финансиста, педагога);

– побуждает обучаемых делать сравнения, обобщения, выводы из ситуации, сопоставлять факты;

– ставит конкретные вопросы (на обобщение, обоснование, конкретизацию, логику рассуждения);

– определяет проблемные теоретические и практические задания (например: исследовательские);

– ставит проблемные задачи (например: с недостаточными или избыточными исходными данными, с неопределённостью в постановке вопроса, с противоречивыми данными, с заведомо допущенными ошибками, с ограниченным временем решения, на преодоление «психологической инерции» и др.).

Для реализации проблемной технологии необходимы:

– отбор самых актуальных, сущностных задач;

– определение особенностей проблемного обучения в различных видах учебной работы;

– построение оптимальной системы проблемного обучения, создание учебных и методических пособий и руководств;

– личностный подход и мастерство учителя, способные вызвать заинтересованность учащихся в деле.

Задача учителя состоит не в том, чтобы сформировать безошибочное мышление, а в том, чтобы научить учащихся идти путем самостоятельных находок и открытий. При этом и учитель, и учащиеся становятся относительно равноправными участниками совместной учебной деятельности.

Итак, применение в учебном процессе проблемных ситуаций помогает учителю выполнить одну из важных задач, поставленных реформой школы, – формировать у учащихся самостоятельное, активное, творческое мышление. Развитие же таковых способностей может осуществляться лишь в творческой самостоятельной деятельности учеников, специально организуемой учителем в процессе обучения. Поэтому педагог должен знать о тех условиях, в которые следует ставить школьников, чтобы стимулировать подлинное продуктивное мышление. Одним из таких условий является создание проблемных ситуаций, которые составляют необходимую закономерность творческого мышления, его начальный момент. Однако эффективное развитие творческого мышления обеспечивает лишь система проблемных ситуаций. Кроме того, включение школьников в самостоятельную поисковую деятельность под руководством учителя помогает им овладеть элементарными методами науки и приёмами самостоятельной работы. Разрешение системы проблемных ситуаций приучает школьников к умственному напряжению, без чего невозможна подготовка к жизни, к труду на пользу общества.

КӨРКЕМ ШЫҒАРМАЛАР АРҚЫЛЫ БАЛА ТІЛІН ДАМЫТУ

(Тараз қ. Шерхан Мұртаза атындағы мектеп-гимназиясы)

Тіл-адамзат қоғамында қатынас, сөйлесіп пікір алысудың құралы ретінде қызмет атқаратын құбылыс. Баланың сөйлеу тілін дамыту, меңгеруге бағытталған материалдарды жинақтай отырып, тілін дамытуды ұйымдастыру, баланы жеке тұлға ретінде қалыптастыру тіл дамытуда әдіс тәсілді тиімді пайдаланып, оны түрлендіру болып табылады.

Тіл-тірі тарих. Онда халықтың ғасырлар бойы жинақтаған іс- тәжірбиесі мен даналығы бар. Санының аздығы мен көптігіне қарамай, әрбір халық өз тілінде асыл армандары мен әсем жан дүниесін, барша жақсылық атаулыға құрметін, адамзат бақытына кесір келтіретіндерге лағынетін бейнеленген. Тіл —оны жасаушы халықтың тарихы, шежіресі, бүкіл өмірініңжаңғырығы мен ізі, арманы мен алдағы үміті, қайғысы мен қуанышы, күллі рухани өмірінің үні естіліп тұрады.

М. Жұмабаев тілдің осы бір қасиеттері жайында былай дейді, «Қазақ тілінде қазақтың сары сайран даласы, біресе желсіз түнде тымық, біресе құйынды екпінді тарихы, сар далада үдере көшкен тұрмысы, асықпайтын, саспайтын сабырлы мінезі – бәрі көрініп тұр». Сонымен, тіл – адам қоғамының рухани өмірінде объективті тіршілік ететін, қарым-қатынас қызметін атқаратын, ой қаруы болып саналатын аса құнды құбылыс. «Тіл – адамдық белгісі, жұмсайтын қаруының бірі».

Оқу – тәрбие процесінің міндеті балаға тек білім беру ғана емес, сонымен қатар, әр түрлі дағдылар қалыптастыру болып табылады. Дағды адам әрекетінің қай- қайсысынада да ерекше маңыз алады. Ол іске шапшаң, шұғыл кірісуге мүмкіндік береді. Дағдының нәтижесінде адам санасы қызметті түпкілікті, шешуші кезеңдерінде жұмылдырылады. Бұл жұмыстың табысты болуын қамтамасыз етеді. Тіл дамытудың мазмұны мен салалары [1]. Коммуникативтік (қарым-қатынастарды зерттейтін) лингвистика саласындағы қазіргі ғылыми зерттеулердің нәтижелері тіл дамытудың көптеген теориялық және практикалық мәселерін, оның ішінде ең алдымен тіл меңгертудің мазмұнын жаңаша құру қажеттілігін көрсетуде.

Қазіргі тіл білімі күні бүгінгі дейін лингвист зерттеушілердің назарынан қағыс қалып келген адамдардың тіл саласында қызметі. Тіл арқылы қарым-қатынасқа түсуі, коммуникативтік және танымдық мәні бар міндеттерді ойдағыдай шешуде, өзара түсінісуге септігін тигізетін тәсілдер мен құралдарға ерекше көңіл бөлуде.

Тіл дамыту —ана тілі әдістемесінің аса жауапты да күрделі саласының бірі. Оның күрделі болуының себебі, бала тілін дамыту міндетін жүзеге асырушы мектепте жүргізілетін пәндер қазақ тілі мен әдебиетке ғана болмай, оның сөйлеу әрекетіне де тікелей тәуелді.

Тіл мәдениетінің негізгі зерттеу объектісі – сөз, сөздің дұрыс айтылуы, сауатты жазылуы. Нәтижеде айтатын деген ойдың айқын да анық, әсерлі де көркем жетуі.

Сөздің мәнерлігі дегеніміз – адамның сөйлеу кезіндегі эмоциялық қалпын білдіре алуы, яғни әрбір сөйлемді өзінің сазымен айта алуы. А Макаренко бұл жөнінде: «…сіздің сөзіңізден өзіңіздің еркіңізді, сіздің мәдениетіңізді, сіздің жеке ерекшелігіңізді сезіне алатындай болуы керек», – деген болатын.

Мәнерлеп сөйлеу, дыбыстарының қырын сындырып айту ежелгі ауыз әдебиеті үлгілерінен, шешендік сөздерден келе жатқан заңдылық. Сөзді қандай қатесіз жазу қажет болса, оны құлаққа жағымды, әуенді, мәнерлі етіп айту да сондай қажет [2].

Тілдің тіл болуы үшін ең қажетті фактор – ойлау, пайымдау екені белгілі. Адамның ми қабатында жинақталған ой тіл арқылы сыртқа шығады, сөйлеу арқылы неше мәрте айтылса да белгілі бір сөйлеу жүйесіне бағынбаса, түсініксіз болады. Ой тілге әсер етеді, тіл сөзге әсер етеді, сөзден сөйлеу пайда болады.

Тіл дегеніміз – сөздік белгілердің жүйесі. Ал белгі – шындық пен болмысты білдіретін бөлшек. Тіл арқылы ойымызды басқа біреуге жеткіземіз. Ақыл —ой жетістігі болып табылатын, ақиқат, өмірдің бейнелуін қамтамасыз ететін ең жоғарғы таным-түйсік адамға ғана тән және ол-сөйлеу актісімен тікелей байланысты форма. Яғни адамдар бұл бейнелерді қалыптастыруда тілді пайдаланады, бір-бірімен қарым-қатынасқа тіл арқылы түседі, бейненің бар болмасын суреттеу үшін, бір-біріне жеткізу үшін тілдік блоктарды түзеді.

Тілдік амалдар – сөз тудыру, сөз тіркестерін, сөйлем құрау ережелері – көпшілікке ортақ, объективтік категориялар. Осы сипаты арқылы тіл жұрттың бәріне бірдей түсінікті қатынас құралы ретінде қызмет етеді. Сөйлеудің әр коммуниктивтік жағдайға сай ыңғайланған стилі болады. Мұнымен бірге сөйлеу үстінде әр кісінің өзіне ғана тән (индивидуалдық) сөз жұмсауы, сөз тіркес, сөйлем құрау ерекшеліктері болады 3.

Тіл мен сөйлеу жайындағы ғылымдардың пікіріне келсек, ерекше концепция Ф. Де Соссюрдің тұжырымы. Ф. Де Соссюрдің пікірінше, тіл – дыбыстық материяның жиынтығы, форма, қарым – қатынас құралы; ол сөйлеу – дыбысталуыдың жиынтығы. Ғалым «язык – это система знаков и правил их комбинирования; речь же это использование нашей языковой системы в целях общения». Ф. Соссюр тіл мен сөйлеуді ажырата келіп, олардың әрқайсысына тән айырмашылықтарды нақтылап көрсетеді.

– Тіл – әлеуметтік, ал сөйлеу – жеке құбылыс («язык – социален, а речь – индивидуален»).

– Тіл – тұрақты және ұзақ өмір сүретін процесс, ал сөйлеу – тұрақсыз және жиі өзгеріп отырады.

– Тіл адамның миымен, санасымен бірге өзі қалыптасатын процесс, ал сөйлеу, әркімнің өзі дамытып отыратын процесс.

– Тіл адамның қарым – қатынасында негізгі және бәріне ортақ, ал сөйлеуде автордың өз қолтанбасы болады.

– Тіл психикалық құбылыс, ал сөйлеу – психофизиологиялық құбылыс.

Осылайша, тіл мен сөйлеудің ара жігін ажырата келіп, олардың өзара тығыз байланысты екенін де атап өтеді: «язык и речь тесно связаны между собой и предполагают друг – друга: язык необходим для того, чтобы сложился язык».

Ертегі, шағын әңгіме, өлең, мақал-мәтел, жұмбақ сияқты балаларға лайықты көркем сөз жанрларының ежелден-ақ тәрбие ісінде зор көмекші екені белгілі.

Көркем шығармаларды тыңдауға бала сәби кезінен-ақ құмартып, қызығады. Қысқа ертегі, өлең оқып берсе, тез жаттап алады. Жаттау арқылы оның тілі жетіледі. Әдеби кейіпкерлердің жақсы ісіне сүйсінеді, жаманынан жиренеді – бойын қорқыныш билейді. Сәбилерде жақсы және жаман іс-әрекет жөнінде түсінік пайда болады. Сөйлеу тілі жетіле түседі. Ал тілінің дамуы – баланың бойында қабылдай – ести білу сияқты психологиялық процестердің бірте-бірте қалыптасуына негіз болады 4.

Әдеби шығармаларды оқу мен сабақты жоспарлауда мына жағдайларды өте мұқият ескеру керек:

1. Әрбір шығарманы оқып берерде баланың жас ерекшелігі, осыған байланысты педагогтың да жұмысының мақсаты мұқият ескерілуі шарт. Шығарманың лайықтысын ғана алу керек.

2. Ана тіліне арналған жоспар 14—15 күнге лайықталады. Жоспарда қандай шығарма оқылуы керек, оған байланысты бақылау жұмысы, суреттер, ойындар нақты көрсетіледі. Әрбір ойынның мақсаты белгіленеді (білімін бекіту немесе сөздің дыбыстық жағын дұрыс айтуға жаттықтыру сияқты).

3. Оқылатын шығарма тәрбие жұмысының әр саласын қамтитын болсын. Мысалы: жануарлар, жыл мезгілдері, еңбек, мерекелер туралы және тазалыққа, ұқыптылыққа, әдептілікке баулитын шығармалар.

4. Көркем шығарманы оқығанда шығарманың мазмұнына лайықты суреттерді пайдаланған жөн. Өйткені бұл жастағы балалар өз беттерімен оқи алмайды. Ал шығарманың мазмұнын сурет арқылы жылдам түсінеді. Бала кейде кітаптың бетін ашып отырып, суреттің астына жазылған өлең жолдарын дәл тауып, өз бетімен оқып отырғандай әңгімелеп береді. Сондықтан тәрбиеші қажетті шығарманы оқудан бұрын, суретті көрсету арқылы (сәбилер үшін) әңгімелеседі. Соңынан шығарманы оқып береді. Ересек балаларға шығармаға байланысты қажетті суретті шығарма оқылған соң берген дұрыс. Өйткені шығарманы оқудан бұрын сурет көрсетілсе, балалардың бар ынтасы сол суретке ауады да, тәрбиеші оқығанда зейін қойматын болады.

Осы мақсаттарға орай әдеби шығармаларды оқу, алған білімдерін тиянақтау, жалпы сөздік қорларын молайта отырып, мағынасы ұқсас, мағынасы қарама-қарсы сөздерді меңгерту, көрген-білгендері жөнінде (салыстыра, теңей айтуға үйрету) алғашқы ұғымдарын қалыптастыру міндеті қойылады.

Шығарма оқу, тіл дамыту жұмысында шығарманы тыңдай отырып, оның (әңгіме, ертегі) мазмұнын жүйелі әңгімелей білуге, кейіпкерлердің іс-әрекетін түсініп, өзінше талдап, ойын қорытындылай білуге, кейбір үзінділерді жатқа айтуға, мазмұнға сай әңгіме құрауға, бейнелі сөздерді дәл тауып айтуға, өздігінен салыстыра сипаттай білуге, үйренуге тиісті.

Сабақты мынадай жоспар бойынша өткізуге болады:

– тексті оқудан бұрын текстке байланысты баланың не білетінін анықтау ниетімен әңгімелесу;

– шығарманы оқу (ауызша айтылады);

– әңгімелесу;

– әңгімелету (суретпен, суретсіз, ойыншық көрсету арқылы);

– экскурсия, бақылау.

Бала тілін жетілдіруде мынадай міндеттер көзделеді:

– сөз үйрету жұмысын әр топта өтілетін барлық сабақ процесінде ұдайы жүргізу;

– өмірмен байланысты сөздерді үйрету;

– шығарманы оқыған кезде жаңа сөз үйрету;

– оқылған шығарма мазмұнын қайталап түсіндіру 5.

Тілді дер кезінде және сапалы меңгеру балада дұрыс психиканың қалыптасуының және оның кейін жақсы дамуының алғашқы аса маңызды шарты болып табылады. Баланың қарым-қатынас жасауы, өмірді тануы, өзінің іс-әрекетін жоспарлау қабілеті мидың дамуына байланысты қалыптасады, бірақ даму процесі көбінесе машықтануға, меңгерген сөздеріне үнемі назар аударуына байланысты.

Ауызша сөйлеу тілін дамытуға көп көңіл бөлінеді. Әр оқу іс-әрекеті сайын тақырыпқа сай түрлі суреттер, кестелер, аудиокітап, бейне құралдар, тақырыптар бойынша электронды кітаптармен көркемдеп отырса, балалардың сөздік қоры біршама толығады деп санамін.

Пайдаланылған әдебиеттер

1. Соссюр Ф – де. Курс общей лингвистики. – М.: Наука, 2007. – 120 с.

2. Колшанский Г. Коммуникативная функция и структура языка. – М.: Наука, 1984.

3. Аханов К. Тіл білімі негіздері. – А.: Мектеп, 2010.

4. Нұрмұқанов Х. Сөз және шеберлік. – А.: «Ғылым», 2007.

5. Оралбаева Н., Мадина Ғ., Әбілқаев А. Сөздердің байланысу түрлері. Сөздердің байланысу тәсіледір. – А.: Қазақ университеті, 1993.

ПРИЧИНЫ ОРФОГРАФИЧЕСКИХ ОШИБОК УЧАЩИХСЯ МЛАДШИХ КЛАССОВ

(¹студентка 3 курса оброзовательной программы 6B01706 «Подготовка учителей русского языка и литературы»

²старший преподаватель кафедры «Подготовка учителей русского языка и литературы»

Таразский университет имени М. Х. Дулати, г. Тараз)

Аннотация: в данной статье рассматривается причины орфографических ошибок у учащихся младших классов, выделяя ключевые факторы, такие как недостаток языковой практики, незнание правил орфографии, влияние языковых особенностей и разговорного языка, а также современное воздействие социальных сетей и сленга. Анализирует влияние каждого из факторов и предлагает подходы к их решению для повышения орфографической грамотности учащихся.

Ключевые слова: орфографические ошибки, орфографический навык, орфографические правила, языковые особенности, разговорный язык, грамотность.

Орфографические ошибки у учащихся младших классов являются важной образовательной проблемой, имеющей значительные последствия для их дальнейшего обучения и личностного развития. В раннем возрасте формируются базовые навыки письма и чтения, которые влияют на академическую успеваемость в будущем. Ошибки в орфографии могут вызывать у детей чувство неуверенности в своих силах, снижать мотивацию к обучению и формировать негативное отношение к учебному процессу.

Исследование причин орфографических ошибок у младших школьников и разработка эффективных методов их коррекции позволяют улучшить качество образования, повысить уровень грамотности учащихся и способствовать их успешной адаптации в обществе. Эта тема является актуальной и требует внимания со стороны педагогов, родителей и всех, кто занимается воспитанием и образованием детей.

У учащихся младших классов орфографические ошибки на письме встречаются довольно часто и могут сильно отличаться по количеству и типу. Понимание причин этих ошибок важно как для учителей, так и для родителей, ведь это позволяет выработать эффективные методы коррекции и превентивные меры. Ошибки могут вызывать у детей чувство неуверенности, поэтому важно уделить большое внимание на орфографический навык учащихся.

Орфографический навык – это навык письменной речи, он считается особой разновидностью речевого навыка. Он формируется в ходе продолжительных повторений и тренировок, хотя и базируется на наиболее легких навыках и умениях [1].

Одной из ключевых причин орфографических ошибок у учащихся младших классов является недостаток языковой практики. В младшем школьном возрасте дети еще не обладают достаточным опытом общения на письме, что оказывает значительное влияние на их орфографическую грамотность.

Исследования показывают, что регулярная языковая практика, включающая чтение, письмо и активное использование языка в общении, значительно улучшает орфографические навыки детей. Поэтому важно создавать условия, в которых учащиеся будут часто сталкиваться с письменной речью, поощрять их к чтению и письму, а также предоставлять возможности для практики. Это позволит улучшить их орфографическую грамотность и снизить количество ошибок на письме [2].

Недостаточное знание правил орфографии как причина ошибок. В младших классах учащиеся только начинают осваивать основы орфографии, что делает их особенно уязвимыми к ошибкам, связанным с недостаточным знанием правил. Процесс усвоения орфографических норм является сложным и многоэтапным, требующим как теоретического, так и практического закрепления материала.

Исследования в области когнитивной психологии показывают, что процесс усвоения новых знаний проходит через несколько этапов: от знакомства с новой информацией до ее автоматического применения. На каждом из этих этапов возможны трудности и ошибки. На начальной стадии учащиеся могут понимать правило, но не уметь его применить, в то время как на стадии автоматизации применение правил происходит практически бессознательно и без ошибок.

Важно также учитывать индивидуальные особенности учащихся. Одни дети быстрее усваивают орфографические правила благодаря хорошей памяти и способности к обобщению, другие же могут нуждаться в дополнительных упражнениях и пояснениях. Недостаток времени и практики для закрепления материала может стать еще одной причиной орфографических ошибок.

Для повышения уровня орфографической грамотности необходимо применять различные методы и подходы в обучении. Это могут быть интерактивные занятия, игровые упражнения, регулярные диктанты и написание текстов. Важно создавать условия, в которых учащиеся смогут активно применять изученные правила на практике, что способствует их лучшему усвоению и снижению количество ошибок.

Влияние родного языка и разговорного языка на орфографические ошибки. Диалекты и особенности разговорного языка играют важную роль в формировании орфографических навыков учащихся младших классов. Казахстан является многоязычной страной с богатым разнообразием диалектов и языковых особенностей, которые могут существенно влиять на процесс обучения письму и орфографию.

Влияние социальных сетей, игр и сленгов. В современном мире значительное влияние на язык и орфографию оказывают социальные сети, компьютерные игры и сленг, используемый в цифровой среде. Дети младших классов все чаще используют социальные сети и мессенджеры для общения, где применяются упрощенные и сокращенные формы слов. Это может негативно сказаться на их орфографических навыках, так как они привыкают к неформальным правилам написания.

Влияние всех этих факторов требует особого внимания со стороны педагогов и родителей. Необходимо разрабатывать и внедрять методы, которые помогут детям осознать разницу между формальной и неформальной речью, а также укрепить их навыки правильного написания слов. Важно создавать условия для постоянной практики орфографии, использовать разнообразные образовательные материалы и поощрять чтение и письменные упражнения, чтобы снизить влияние диалектов, разговорного языка и цифровой среды на орфографические навыки учащихся.

Подводя итоги, орфографические ошибки у младших школьников вызваны рядом факторов, включая недостаток языковой практики, недостаточное знание правил орфографии, языковых особенностей и разговорного языка, а также современные влияния, такие как социальные сети и сленг. Для эффективного решения этой проблемы важно развивать регулярную языковую практику, осознавать разницу между формальной и неформальной речью, и предоставлять учащимся условия для активного изучения и закрепления орфографических навыков.

Список литературы:

1. Мачулина М. А., Нагаева А. В. Особенности работы по формированию орфографического навыка на уроках русского языка в начальной школе //Гуманитарный научный журнал. – 2017. – №. 1. – С. 23—25.

2. Гаврилина М. А. Орфографическая грамотность младших школьников в родном языке в условиях билингвального образования //Русский язык за рубежом. – 2009. – №. 6. – С. 51—56.

3. Курноскина А. С. ПРЕДУПРЕЖДЕНИЕ ОРФОГРАФИЧЕСКИХ ОШИБОК У МЛАДШИХ ШКОЛЬНИКОВ //Ответственный редактор. – 2021. – С. 64.

ФРАЗЕОЛОГИЧЕСКИЕ СОЧЕТАНИЯ В КАЗАХСКОМ И РУССКОМ ЯЗЫКАХ

(студенты Таразского университета им. М. Х.Дулати, г. Тараз

научный руководитель: магистр педагогики и психологии, ст. преподаватель кафедры «Русский язык и литература» Жумагалиев Р. А.)

В последние десятилетия фразеологические сочетания приобрели статус самостоятельной области исследования в языкознании. Языкознание, в свою очередь, фокусируется на анализе устойчивых словосочетаний и фразеологических единиц, что помогает раскрыть культурные и языковые аспекты различных народов.

Изучение особенностей фразеологических сочетаний в казахском и русском языках представляет собой значимое направление, которое позволяет глубже понять культурные и исторические аспекты этих народов. Фразеологизмы, являясь устойчивыми выражениями, отражают уникальные ментальные модели, традиции и символику каждой культуры. Они служат носителями коллективного опыта и мировоззрения, что делает их ключевыми для изучения языка как явления, связанного с культурой.

В условиях увеличивающейся глобализации и межкультурного взаимодействия знание фразеологических систем различных языков способствует улучшению коммуникации между людьми.

В качестве методов исследования данной проблемы могут выступать сравнительный метод, позволяющий выявить уникальные характеристики и культурные особенности народов, а также метод контекстуального анализа.

Они дают возможность глубоко понять различия и сходства между двумя языковыми системами.

Современный деловой казахский язык постоянно пополняется новыми терминами. Например, как «Зияткерлік қызмет» (интеллектуальная услуга), а не «Интеллектік/интеллектуалдық…». Здесь необходимо постоянное совершенствование словарного запаса и применение полученных навыков на практике. Таким образом устойчивые словосочетания в деловом казахском языке, в том числе казахские фразеологизмы, имеют свои специфические конструкции, которые нельзя дословно или буквально перевести на другой язык, полностью сохранив смысл и структуру. Исключением могут быть близкородственные по грамматике и лексике языки, где могут быть общие фразеологизмы. Но таких случаев насчитывается немного.

В тех случаях, когда нарушаются нормы, и возникают лексические ошибки. Они могут быть как в лексическом составе фразеологизмов казахского языка, так и в его грамматическом оформлении, и в стилистическом плане. Можно привести несколько подобных ошибок в использовании фразеологизмов (примеры на казахском):

1. Искажение состава фразеологизма в результате лексических подмен

Неправильно: Сыңның астыңғы жағымен шықты (ниже любой критики)

Правильно: Әр түрлі сыңнан төмен (ниже всякой критики).

2. Совмещение двух схожих фразеологизмов

Неправильно: Жанжал айту (сыр-бор городить); қия мен мия шығару (устраивать шум и гам)

Правильно: Жанжал шықты (сыр-бор загорелся) айғай-ұйғай болды (устроить шум и гам) жоқ сөзді айту (чепуху городить).

3. Вставка лишнего компонента

Неправильно: Міндеттеген міндетін білдіру (отдать должную дань)

Правильно: міндетін білдіру (отдать дань).

4. Стилистическая несовместимость

Неправильно: Керекті хат (нужное письмо), салықты салу (вкладывать налог), шалыңыз (позвоните по телефону) телефонмен звандаңыз (звоните по телефону), уақытында жіберу (отправить вовремя)

Правильно: Қажетті хат (необходимое письмо), салықты төлеу (платить налог), телефонмен қоңырау шалыңыз (позвоните по телефону), мезгілімен жіберу (отправить вовремя).

Фразеологические сочетания в русском языке тесно связаны с историческими событиями и культурными архетипами, что придает им особую глубину и эмоциональную насыщенность. Например:

– «Бросить перчатку» – вызов или приглашение к борьбе. Истоки этого фразеологизма уходят в эпоху рыцарских турниров, когда вызов на поединок сопровождался символическим жестом – броском перчатки.

– «Зарубить на носу» – крепко запомнить. Выражение восходит к старинному обычаю делать зарубки на деревянных дощечках («носах»), чтобы фиксировать важные события и суммы.

Таким образом, мы пришли к выводу, что фразеологические сочетания в казахском и русском языках являются важным элементом культурного наследия и отражают уникальные особенности мировосприятия народов. Несмотря на различия в культурных традициях и образах жизни, можно отметить, что оба языка обладают богатым фразеологическим фондом, который позволяет выражать сложные чувства, эмоции и ценности. Изучение фразеологии казахского и русского языков способствует не только лучшему пониманию культуры, но и укреплению связей между народами, взаимопониманию и уважению к языковому и культурному многообразию.

Список использованной литературы:

1. Виноградов В. В. Русский язык: Теория и история фразеологии. – М.: Наука, 2010.

2. Абдрахманова З. К. Фразеологические единицы в казахском языке. – Алматы: Қазақ университеті, 2015.

3. Гаджиева Г. А. Фразеология и культура: исследование на материале русских и казахских фразеологизмов. – СПб.: Изд-во СПбГУ, 2017.

Интернет —источники:

https://nsportal.ru/shkola/russkiy-yazyk/library/2018/10/30/frazeologicheskie-edinitsy-russkogo-yazyka-ih-osnovnye

УДК. 371.315.6

ИСПОЛЬЗОВАНИЕ ИГРОВЫХ ТЕХНОЛОГИЙ НА УРОКАХ

РУССКОГО ЯЗЫКА И ЛИТЕРАТУРЫ

(студенты 4 курса образовательной программы 6В01706 «Подготовка учителей русского языка и литературы», научный руководитель – Минайдарова М. Е. – доцент кафедры «Русский язык и литература»,

Таразский университет имени М. Х. Дулати, г. Тараз)

Аннотация: В статье рассматриваются возможности использования игровых технологий на уроках русского языка и литературы для повышения мотивации и вовлеченности учащихся в учебный процесс. Описываются различные формы игровых методов, такие как ролевые игры, игровые тренажеры, дидактические игры и квесты, которые способствуют развитию у учащихся навыков общения, критического мышления, творческих способностей и глубокого понимания учебного материала.

Ключевые слова: игровые технологии, игры на уроке русского языка, литература, мотивация, ролевые игры, квесты, игровое обучение, командная работа, активность учащихся на уроке, творческое мышление.

Использование игровых технологий на уроках русского языка и литературы становится всё более актуальным в условиях современного образования. Игровые методы обучения мотивируют учащихся к активному участию в образовательном процессе, способствуют развитию творческих и когнитивных способностей, а также повышают интерес к предмету. Игровые технологии предполагают использование различных игровых форм и методов в образовательном процессе. Это могут быть как традиционные дидактические игры, так и современные компьютерные или цифровые решения. Игровая деятельность может проходить на различных этапах урока, включая изучение нового материала, повторение и закрепление знаний, а также контрольные задания. Цель нашей работы заключается в том, чтобы показать такие дидактические игры, которые помогут учителям в обучающей деятельности.

Проходя учебную практику в среднейшколе №13 в г. Тараз, мы заметили некоторые тенденции в обученииучеников средних классов русскому языку и литературе. В первую очередь хотелось бы отметить, что учащиеся склонны легче воспринимать новую информацию, когда она в виде игры. Будь это урок-закрепление или урок объяснения нового материала, ученику легче запомнить правила по русскому языку и воспроизводить пройденный материал, когда проводится тест. Положительные эмоции, возникающие во время игровых технологий, способствуют развитию внимания, памяти. Так, используя игры на уроке, мы можем добиться прочных знаний, умения и навыков, которые покажут свои плоды в будущем.

Игровые технологии помогают также застенчивым детям, которые не могут выходить к доске, это позволяет разрядить эмоциональное состояние каждого учащегося и сделать атмосферу максимально комфортной. В дидактической игре важно учитывать такие принципы как: доступность, повторяемость, постепенность выполнения заданий. Игра является важным средством самовыражения, благодаря которому можно узнать правильный подход к ученику. Назовем преимущества игрового обучения:1. Мотивация учащихся: игры помогают вовлечь учеников в процесс обучения, создавая положительный эмоциональный фон и интерес к предмету. Это особенно важно на уроках русского языка и литературы, где важна активная работа с текстами и творческое осмысление.

2. Повышение когнитивной активности: Во время игр учащиеся лучше запоминали и усваивали материал, так как игровая форма способствует активному вовлечению в процесс и созданию ассоциативных связей.

3. Развитие творческих навыков: Литература как предмет требует не только понимания текстов, но и способности к их интерпретации и критическому осмыслению. Игры помогали развить воображение и способность нестандартного мышления.

4. Социализация и командная работа: Игровые технологии способствуют развитию навыков взаимодействия и коммуникации, что важно как в учебной деятельности, так и в повседневной жизни [1, с.5].

Игровые технологии способствуют глубокому вовлечению учеников в образовательный процесс. Благодаря интерактивным методам у детей формируются следующие навыки:

• Творческое мышление: игры требуют от учеников креативности и нестандартного подхода, что помогает глубже понимать литературные тексты. Например, в курсе литературы, после изучения «Гарри Поттера», ученикам предлагалось написать свою главу книги, придумав новое приключение для героев. Это развивает способность к воображению и углубляет понимание сюжета и персонажей. [1, с.15].

• Критическое мышление: игры, такие как дебаты и квесты, развивают способность анализировать информацию и принимать осознанные решения. Приведем в качестве примера тему урока: «Обсуждение романа „Война и мир“ Л. Н. Толстого». Ученики участвовали в дебатах, рассуждая о моральных дилеммах, с которыми сталкиваются герои. Такие игры развивают способность анализировать поступки героев и исторический контекст. [1, с.17].

• Командная работа: в ролевых играх и квестах ученики учатся взаимодействовать, совместно искать решения, что полезно не только на уроках, но и в повседневной жизни. Тема нашего урока: «Квест по роману „Преступление и наказание“ Ф. М. Достоевского». В квесте ученики делятся на команды и получают задания, связанные с ключевыми эпизодами романа. Каждая команда играет роль разных персонажей, решая задачи и анализируя мотивы героев. Например, одной группе может было предложено «допросить» Раскольникова и понять, что движет его действиями, другой – помочь Сонечке разобраться с ее жизненными дилеммами. Эффект: такой квест помогает ученикам лучше понять сюжет и психологию героев, а также учит совместной работе, анализу текста и развитию логического мышления. [1, с.20].

• Уверенность: в игровой среде ученики чувствуют себя комфортнее, что помогает им раскрываться и активнее участвовать в обсуждениях, тренируя ораторские навыки и уверенность в себе [2, с.7].

Приведем примеры использования игровых технологий на уроках русского языка и литературы во время учебной практики:

1. Ролевая игра: на уроках литературы учащиеся инсценировали отрывки из произведений или создавали свои собственные сюжеты на основе прочитанных текстов. Это помогает глубже понять мотивы героев и общую идею произведения, а также развивает навыки ораторского искусства.«Герои и мотивы произведений» – например, на уроках по роману «Война и мир» Л. Н. Толстого учащиеся разыгрывали сцены и обсуждали, что побуждает героев принимать те или иные решения. Это может быть, например, сцена на балу Наташи Ростовой или встреча Пьера и Андрея Болконского на поле боя.

«Маленькие трагедии» А. С. Пушкина – ученики могут инсценировать отдельные сцены, как из трагедии «Моцарт и Сальери», представляя каждый свой взгляд на конфликт и размышляя о причинах и последствиях действий героев [3, с. 10].

2. Квесты и викторины: такие формы игрового обучения использовали для повторения и закрепления материала. Например, квесты могут быть направлены на изучение биографии писателя или анализ определённых произведений, а викторины – на проверку знаний грамматики и литературных терминов.

Биография писателя – квест, связанный с биографией А. С. Пушкина. Учащиеся 6 класса ищут ключевые места, которые повлияли на его творчество, и выполняют задания, которые помогают лучше запомнить основные этапы его жизни.

Литературные термины и жанры – создавали викторину, где ученики вспоминали жанры, такие как рассказ, повесть, роман и стихотворение, а также учатся находить их особенности в текстах, например, на основе анализа произведений Л. Н. Толстого и И. А. Бунина. [3, с. 15].

3. Литературные баттлы: в рамках таких баттлов ученики спорят о прочитанных произведениях, высказывают свои точки зрения, защищают свои позиции. Это способствует развитию критического мышления и навыков аргументации. «Тайны „Ревизора“ Н. В. Гоголя» – учащиеся 8 класса спорили о мотивах поведения персонажей, таких как Хлестаков или Городничий, высказывая и защищая свои гипотезы о смысле и сатире, заложенной в произведении.

«Русский язык: грамматика и орфография» – игра «Кирилл и Мефодий» или интерактивные приложения, как «Грамотей», использовали для тренировки правил правописания. В игре учащиеся проходят уровни, отвечая на вопросы и закрепляя знания о правилах орфографии и пунктуации [2, с. 12].

Внедрение игровых технологий на уроках русского языка и литературы – это не просто новый тренд, а эффективный способ усилить интерес детей к обучению и сделать учебный процесс увлекательным и продуктивным. Давайте рассмотрим конкретные примеры игр, которые успешно применяются на практике, и расскажем, как учащиеся достигали успехов с их помощью.1. «Литературные квесты» для учащихся 9 класса. Учитель создает литературный квест, тема урока: Литературная игра по роману А.С.Пушкина «Евгений Онегин». Задача учащихся – разгадать загадки и пройти несколько этапов, которые связаны с важными сюжетными поворотами романа. Каждый этап квеста представляет собой отдельное задание – например, проанализировать монолог Онегина или найти символические детали в тексте. Команды должны сотрудничать, чтобы быстрее найти ответы и продвигаться дальше. Дети с большим энтузиазмом подходили к изучению текста, поскольку квест дал возможность погрузиться в сюжет через активные задачи. В результате успеваемость по разделу «Литературный анализ» повысилась на 20%, а интерес к произведению значительно возрос [3, с.10].2. «Литературные баттлы» интересны для 9 классов, т.к. они аргументировано отвечают на уроках. Учитель предлагал провести литературный баттл между командами, где каждая группа защищает своего любимого героя или определенное произведение. Например, одна команда поддерживала Родиона Раскольникова из «Преступления и наказания», а другая – князя Мышкина из «Идиота». Команды заранее готовят аргументы и контраргументы. Задача – убедить «жюри» (других учащихся или учителя), что их герой или произведение имеет больше культурной ценности или моральной глубины [2, с.13].

Мы сравнили их знания до и после и узнали, что учащиеся стали глубже анализировать литературу, так как баттлы требуют не просто пересказ сюжета, а критического осмысления произведений. Эти игры развивают навыки аргументации и критического мышления, что привело к улучшению качества письменных работ и аргументации на экзаменах. [4, с.13].

Таким образом, можно сказать, что использование игровых технологий на уроках русского языка и литературы является эффективным инструментом для повышения мотивации и вовлеченности учащихся в учебный процесс. Ролевые игры, дидактические игры, квесты помогают развивать коммуникативные навыки, критическое мышление, творческие способности и способствуют глубокому усвоению учебного материала.

Список литературы:

1. Гончаров, А. А. Игровые методы обучения в школе: теория и практика / А. А. Гончаров, Н. В. Федорова. – СПб.: Питер, 2020. – 240 с.

2. Королёва, Е. В. Игровые технологии в преподавании русского языка и литературы // Вестник образования. – 2022. – №3. – С. 45—53.

3. Педагогический институт Российской академии образования. Отчет о результатах применения игровых технологий в обучении в 2023 году. – М.: ПИ РАО, 2023. – 100 с.

4. Смирнова, Т. А. Теория и практика использования игр в школьном обучении / Т. А. Смирнова. – Екатеринбург: Уральский федеральный университет, 2020. – 180 с.

ЖАСӨСПІРІМДЕРДІҢ ӨЗІН-ӨЗІ БАҒАЛАУЫ МЕН ТҰЛҒААРАЛЫҚ ҚАТЫНАСТАРЫНА ГАДЖЕТТЕР МЕН ӘЛЕУМЕТТІК ЖЕЛІЛЕРДІҢ ӘСЕРІ

(«Педагогикалық психология» кафедрасының доценті

М.Х.Дулати атындағы Тараз университеті,

Тараз қ., Қазақстан)

ӘОЖ 004.738.5

Қазақстанда әлеуметтік желілердің жасөспірімдерге әсерін соңғы жылдары белсенді зерттеп жатыр, өйткені жастар арасында цифрлық технологиялар мен интернет-платформаларды пайдалану қарқынды өсуде. Қазіргі қоғамда интернетсіз ешқандай сала ілгері дами алмайды. Осы кезекте,«Цифрлық Қазақстан» бағдарламасында елімізді цифрландыру инновациялық экономика құру, 2050 жылы 30 дамыған елдің қатарына кіру және адамдардың еңбек күшін дамыту құралы ретінде қарастырылды [1], ал балалардың өз жасына сай ақпаратты алу және тасымалдау құқықтарын іске асыруға байланысты пайда болатын қоғамдық қатынастарды «Балаларды денсаулығы мен дамуына зардабын тигізетін ақпараттардан қорғау туралы Қазақстан Республикасының заңы» реттейді [2]. Бұл заң нормаларын білу және орындау оқушыларды оқыту мен тәрбиелеуде аса маңызды. Осы ретте, әлеуметтік желілер жасөспірімдердің физикалық және рухани денсаулығына тікелей әсер ететінін ерекше атап өтсек болады. Бүгінгі таңда жасөспірімдер әлемін гаджеттерсіз және әлеуметтік желілерсіз елестету мүмкін емес. Бұл технологиялар жастар үшін коммуникацияның, бос уақыттың және өзін-өзі көрсетудің негізгі арнасына айналды. Алайда, жасөспірімдердің гаджеттер мен әлеуметтік желілерге тәуелділігінің артуы оларды қолданудың ықтимал салдары туралы сұрақтар туғызады, әсіресе өзін-өзі бағалау мен тұлғааралық қатынастарға қатысты. Гаджеттер мен әлеуметтік желі жасөспірімдердің психологиялық жағдайына, олардың өздері туралы түсініктеріне және басқалармен қарым-қатынасына қалай әсер ететінін қарастыратын боламыз.

Қазақстандық зерттеушілер, оның ішінде әлеуметтік психология, педагогика және әлеуметтану саласындағы мамандар өзін-өзі бағалауды қалыптастыру, психикалық денсаулық, әлеуметтік желілердегі жасөспірімдердің мінез-құлқы, контенттің тұлғалық дамуға әсері және тағы басқа аспектілері зерттелуде. Ә.Қ.Нұржанова әлеуметтік желілердің Қазақстандағы жасөспірімдердің өзін-өзі бағалауы мен психикалық денсаулығына әсері туралы зерттеулер жүргізді. К.С.Оспанова жасөспірімдер арасында виртуалды тәуелділік мәселесін зерттеді. Ол әлеуметтік медианы белсенді пайдалану жасөспірімдердің нақты қарым-қатынас пен жеке байланыстарға деген қызығушылығын жоғалтқан кезде тәуелділікке әкелуі мүмкін екенін атап өтті. Ә. М. Дәулетова жасөспірімдер арасында кибербуллинг мәселесімен айналысқан. Ол өз еңбектерінде кибербуллингке ұшыраған жасөспірімдердің депрессиядан, мазасыздықтан және оқуда қиындықтардан жиі зардап шегетініне назар аударады.

Әлеуметтік желі бүгінде жасөспірімдердің өмірінде шешуші рөл атқарады, олардың дамуына оң және теріс әсер етеді. Олар жасөспірімдерге бірнеше бағыт бойынша мүмкіндіктер береді:

1. Жасөспірімдер әлеуметтік желілер арқылы өз ойларымен, шығармашылығымен, қызығушылықтарымен және көзқарастарымен бөлісе алады, бұл оларға пікірлес адамдарды іздеуге және қарым-қатынас шеңберін кеңейтуге көмектеседі.

2. Жасөспірімдік шақ тұлғаның өз жеке басын қалыптастыратын кезеңі. Осы шақта әлеуметтік желі өзін-өзі тану және қоғамда өз орнын табу құралына айналады.

3. Өзін оқшау сезінетін жасөспірімдер үшін әлеуметтік желі қолдау көзіне айналады [3; 4 б.].

Дегенмен, оң аспектілердің артында тәуекелдер де бар. Бұл виртуалды орындар өзін және басқаларды қабылдауға әсер етеді, сонымен қатар шындықтан алыс болуы мүмкін белгілі бір мінез-құлық нормаларын қалыптастырады. Жасөспірімдердің өзін-өзі бағалауы көбінесе әлеуметтік өзара әрекеттесу және басқалардың бағалауы негізінде қалыптасады. Әлеуметтік желілерде өзін-өзі бағалау лүпілдер, оқырмандар мен пікірлердің санына байланысты болады. Бұл сандық рейтинг жасөспірімдердің эмоционалды жағдайына елеулі әсер етуі мүмкін. Жасөспірімдер өздерін танымал блогерлермен, сыныптастарымен және тіпті бейтаныс адамдармен салыстыруға бейім. Бұл салыстырулар шамадан тыс талаптарға және сенімділіктің төмендеуіне алып келеді. Шындықты қабылдау бұрмаланады, әлеуметтік желі көбінесе басқа адамдардың өмірінің идеалдандырылған және сүзгіден өткен бейнелерін ұсынады, бұл жеткіншектерді өз өмірлерін тартымсыз сезінуге мәжбүр етеді. Лүпілдер мен көп оқырмандардың жазылуы негізінде өзін-өзі бағалауды қалыптастыру сыртқы адамдардың пікірлеріне тәуелділікке әкеледі. Зерттеулер көрсеткендей, әлеуметтік желіні жиі қолданатын жасөспірімдер өзін-өзі бағалаудың төмендігі мен өзіне деген сенімділіктің болмауына байланысты депрессия мен мазасыздыққа көбірек ұшырайды: